This HTML5 document contains 692 embedded RDF statements represented using HTML+Microdata notation.

The embedded RDF content will be recognized by any processor of HTML5 Microdata.

Namespace Prefixes

PrefixIRI
n42http://de.dbpedia.org/resource/
n22http://www.intelligenceonline.com/search/
n20http://www.presidentassad.net/
n12http://www.aljazeera.com/topics/country/
n32http://dbpedia.org/resource/Al-Nusra_Front–SRF/
xsdhhttp://www.w3.org/2001/XMLSchema#
n59http://dbpedia.org/resource/Pistol_Mitralieră_model_1963/
n52http://el.dbpedia.org/resource/
yagohttp://dbpedia.org/class/yago/
dbpedia-owlhttp://dbpedia.org/ontology/
n53http://eu.dbpedia.org/resource/
n16http://www.crisisgroup.org/~/media/Files/Middle%20East%20North%20Africa/Iraq%20Syria%20Lebanon/Syria/
n49http://ko.dbpedia.org/resource/
rdfhttp://www.w3.org/1999/02/22-rdf-syntax-ns#
n36http://nation.foxnews.com/2013/09/18/
schemahttp://schema.org/
n58http://www.themontrealreview.com/2009/
owlhttp://www.w3.org/2002/07/owl#
n40http://www.wikidata.org/entity/
n31http://csis.org/files/publication/
n55http://it.dbpedia.org/resource/
n47http://d-nb.info/gnd/
n33http://purl.org/linguistics/gold/
n30http://demo.openlinksw.com/sparql/
n11http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/middleeast/syria/
n45http://fr.dbpedia.org/resource/
n60http://demo.openlinksw.com/about/id/entity/http/dbpedia.org/resource/
n17http://www.icrc.org/eng/where-we-work/middle-east/syria/
n8http://commons.wikimedia.org/wiki/Special:FilePath/
dbpediahttp://dbpedia.org/resource/
n27https://web.archive.org/web/20150915005911/http:/www.onislam.net/english/politics/asia/
n24http://dbpedia.org/resource/Syrian_uprising_2011/
n28http://www.bbc.com/news/
n44http://es.dbpedia.org/resource/
n46http://pt.dbpedia.org/resource/
n35http://topics.nytimes.com/top/news/international/countriesandterritories/syria/
n39http://wikidata.dbpedia.org/resource/
n50http://nl.dbpedia.org/resource/
provhttp://www.w3.org/ns/prov#
fbasehttp://rdf.freebase.com/ns/
n14http://www.washingtonpost.com/wp-srv/special/world/syrian-uprising-one-year-of-bloodshed/
n43http://yago-knowledge.org/resource/
n48http://ja.dbpedia.org/resource/
n38http://dbpedia.org/resource/Syrian_Civil_War#
n9http://www.vesti.ru/
voidhttp://rdfs.org/ns/void#
n34http://omniatlas.com/maps/europe/20151007/
dbpprophttp://dbpedia.org/property/
categoryhttp://dbpedia.org/resource/Category:
n19http://www.aljazeera.com/news/middleeast/2013/12/
rdfshttp://www.w3.org/2000/01/rdf-schema#
dctermshttp://purl.org/dc/terms/
n15http://en.wikipedia.org/wiki/
n54http://id.dbpedia.org/resource/
foafhttp://xmlns.com/foaf/0.1/
n41http://cs.dbpedia.org/resource/
n10https://now.mmedia.me/lb/en/Now-Syria/
n51http://pl.dbpedia.org/resource/
n21http://www.spiegel.de/international/world/
n13http://www.fao.org/emergencies/crisis/syria/en/
n23http://www.monitor.upeace.org/
n18http://www.al-monitor.com/pulse/

Statements

Subject Item
dbpedia:Syrian_Civil_War
rdf:type
yago:Resistance101169317 yago:Riot101170502 yago:Protest107210225 yago:Rebellion101177327 yago:Termination100209943 yago:Violence100965404 yago:Slaughter100223983 yago:SpeechAct107160883 yago:ChangeOfState100199130 yago:CivilWar100962567 yago:Aggression100964569 yago:Change100191142 yago:Murder100220522 yago:Objection107208338 yago:Homicide100220023 yago:Killing100219012 yago:WikicatWarsInvolvingQatar yago:WikicatWarsInvolvingTheStatesAndPeoplesOfAsia yago:WikicatMassacresInSyria yago:WikicatOngoingConflicts yago:WikicatConflictsIn2013 yago:WikicatConflictsIn2014 yago:WikicatWarsInvolvingHezbollah yago:WikicatWarsInvolvingIsrael yago:WikicatProtestsInSyria yago:WikicatRebellionsInSyria yago:Wikicat2011Riots yago:Wikicat21st-centuryConflicts yago:Wikicat2010sCivilWars yago:Wikicat2010sConflicts yago:WikicatConflictsIn2011 yago:WikicatConflictsIn2012 yago:WikicatCivilWars yago:WikicatCivilWarsInvolvingTheStatesAndPeoplesOfAsia yago:YagoPermanentlyLocatedEntity yago:Event100029378 yago:MilitaryAction100952963 yago:War100973077 yago:Conflict100958896 yago:GroupAction101080366 schema:CreativeWork yago:Act100030358 yago:WikicatWarsInvolvingIraq yago:WikicatWarsInvolvingIran yago:WikicatWarsInvolvingTurkey yago:WikicatWarsInvolvingSyria yago:Abstraction100002137 yago:WikicatWarsInvolvingSaudiArabia yago:Action100037396 yago:PsychologicalFeature100023100 owl:Thing dbpedia-owl:MilitaryConflict
rdfs:label
シリア騒乱 Guerra Civil Siria Syrische burgeroorlog Guerre civile syrienne Bürgerkrieg in Syrien 叙利亚内战 Guerra Civil Síria Гражданская война в Сирии Syrian Civil War Wojna domowa w Syrii Guerra civile siriana الحرب الأهلية السورية
rdfs:comment
Der Bürgerkrieg in Syrien ist ein militärischer Konflikt mit vielen beteiligten Gruppen und internationalen Eingriffen. Gründe dafür sind gegensätzliche Interessen religiöser, ethnischer, wirtschaftlicher, regionalpolitischer und geopolitischer Natur. Truppen der Regierung von Präsident Baschar al-Assad stehen Kämpfern vieler gegensätzlicher Kriegsparteien gegenüber. Auslöser des Bürgerkriegs war ein friedlicher Protest im Zuge des Arabischen Frühlings Anfang 2011, der zum bewaffneten Konflikt eskalierte. Eine wachsende Einflussnahme von Interessengruppen aus dem Ausland gewann mit der anhaltenden Auseinandersetzung an Bedeutung. Neben dem Zustrom von Geld und Waffen kämpften auch immer mehr ausländische Freiwillige und Söldner in Syrien. Die ursprüngliche Motivation der Opposition, die De The Syrian Civil War (Arabic: الحرب الأهلية السورية‎‎) is an ongoing multi-sided armed conflict in Syria in which international interventions have taken place. The war grew out of the unrest of the 2011 Arab Spring and escalated to armed conflict after President Bashar al-Assad's government violently repressed protests calling for his removal. The war is now being fought among several factions: the Syrian Government, a loose alliance of Syrian Arab rebel groups, the Syrian Democratic Forces, Salafi jihadist groups (including al-Nusra Front) who often co-operate with the rebels, and the Islamic State of Iraq and the Levant (ISIL). The factions receive substantial support from foreign actors, leading many to label the conflict a proxy war waged by both regional and global powers. La Guerra Civil Siria (en árabe: الحرب الأهلية السورية [al-Ḥarb al-ahliyya al-sūriyya]) es un conflicto bélico iniciado a principios de 2011 y que aún se da en la actualidad en Siria. En esta guerra se enfrentaron en su inicio las Fuerzas Armadas de Siria del gobierno del presidente sirio, Bashar al-Asad, contra grupos armados rebeldes de diversa índole, conocidos en Occidente como la «oposición siria». Más adelante, numerosos grupos y combatientes de los «rebeldes» se unieron a los yihadistas del Estado Islámico de Irak y el Levante —Estado Islámico (EI) en español; ISIS en inglés—, también conocido como Daesh (en árabe داعش), lo que le permitió a este último expandirse e invadir vastas extensiones de Siria desde las zonas que ya ocupaba en Irak. Sin embargo, algunos grupos rebeldes yihad 敘利亞內戰是指從2011年年初持續至今的敘利亞政府與敘利亞反對派之間的衝突。受阿拉伯之春影響,敘利亞的反政府示威活動於2011年1月26日開始並於3月15日升級,隨後反政府示威活動演變成了武裝衝突。 敘利亞的反政府示威活動很快蔓延至全國多地,示威者與安全部隊的衝突逐漸升級。在西方國家(特別是美國)和遜尼派國家協助下,要求阿拉維派總統巴沙爾·阿薩德下台的敘利亞反對派迅速壯大並建立自己的武裝力量,反政府衝突最終演變成內戰,並一直持續至今。 聯合國報告稱敘利亞政府軍及敘利亞反對派均犯下了包括謀殺、法外處決、酷刑等侵權行為在内的戰爭罪行。 叙利亚反对派的代表性政治组织为叙利亚反对派和革命力量全国联盟和叙利亚临时政府,叙利亚反对派的主要武装组织为自由叙利亚军。阿拉伯聯盟和海湾组织以及57国伊斯兰世界组织相继开除阿萨德政权成员资格,并承认叙利亚反对派为合法代表。另一方面,宗教色彩強烈的伊斯蘭主義武裝組織、包括伊斯兰国在內的伊斯蘭恐怖組織以及尋求擺脫外族統治的庫德族武裝組織也趁機在敘利亞崛起。據2013年12月報道,相信有多達1,000個敘利亞反政府武裝團體存在。部分反政府武裝團體之間不時發生武裝衝突,讓敘利亞局勢更加混亂。 反對派武裝力量獲得國外大量援助的同時,伊朗和俄羅斯則大力支援敘利亞政府,讓敘利亞內戰成為遜尼派與什葉派之間以及美國與俄羅斯之間的角力場。 Wojna domowa w Syrii – trwająca od 2011 wojna domowa między siłami wiernymi prezydentowi Baszszarowi al-Asadowi a zbrojną opozycją. W 2011 w Syrii rozpoczęło się antyrządowe powstanie. Jego przyczyną były dziesięcioletnie autorytarne rządy Baszszara al-Asada, syna syryjskiego dyktatora Hafiza al-Asada, który był u władzy przez 30 lat. Inspiracją dla Syryjczyków do protestów, a następnie zbrojnego wystąpienia były udane rewolucje w Tunezji, Egipcie oraz wojna domowa w Libii (tzw. arabska wiosna). De Syrische burgeroorlog, eerder bekend als de Opstand in Syrië (Arabisch: الحرب الأهلية السورية) begon als een gewapende opstand en protesten van diverse groepen en fracties onder de bevolking van Syrië, zowel de democratische oppositie en achtergestelde verarmde provinciale soennieten als politieke islamisten, salafisten en andere radicaal-soennitische strijders. De regering van de Syrische president Bashar al-Assad zette hard in om de gewapende opstanden neer te slaan. Гражда́нская война́ в Си́рии — многосторонний вооружённый конфликт с иностранным вмешательством на территории Сирии, начавшийся весной 2011 года. Сторонами конфликта являются сторонники действующего президента Башара Асада (Сирийская арабская армия), формирования «умеренной» сирийской оппозиции (Свободная сирийская армия), курдские регионалисты (Отряды народной самообороны), а также различного рода исламистские террористические группировки (ИГ, Фронт ан-Нусра и т. д.). 25بك تحول صفحة الحرب في سوريا إلى هنا. لحروب أخرى في سوريا، انظر الحرب السورية (توضيح).25بك المحتوى هنا يحتوي معلوماتٍ قديمةً. فضلًا ساعد بتحديثه ليعكس الأحداث الأخيرة أو المعلومات المُتاحة حديثًا. (أكتوبر 2015) La guerra civile siriana (in arabo: الحرب الأهلية السورية‎, al-Ḥarb al-ahliyya al-sūriyya) o crisi siriana è una guerra civile scoppiata in Siria nel 2011 tra le forze governative e quelle dell'opposizione, e che viene inserita nel contesto più ampio della primavera araba. Il conflitto è iniziato il 15 marzo 2011 con le prime dimostrazioni pubbliche, si è sviluppato in rivolte su scala nazionale, per poi divenire guerra civile nel 2012 ed è ancora in corso. A Guerra Civil Síria (às vezes referida como Revolta Síria ou ainda Revolução Síria; em árabe: الحرب الأهلية السورية) é um conflito interno em andamento na Síria, que começou como uma série de grandes protestos populares em 26 de janeiro de 2011 e progrediu para uma violenta revolta armada em 15 de março de 2011, influenciados por outros protestos simultâneos no mundo árabe. Enquanto a oposição alega estar lutando para destituir o presidente Bashar al-Assad do poder para posteriormente instalar uma nova liderança mais democrática no país, o governo sírio diz estar apenas combatendo "terroristas armados que visam desestabilizar o país". Com o passar do tempo, a guerra deixou de ser uma simples "luta por poder" e passou também a abranger aspectos de natureza sectária e religiosa, com diversa
rdfs:seeAlso
dbpedia:List_of_Syrian_defectors dbpedia:Russian_military_intervention dbpedia:Russian_naval_facility dbpedia:Syria_chemical_weapons_program dbpedia:The_Levant_events dbpedia:The_Syrian_Civil_War dbpedia:Syrian_Interim_Government dbpedia:Timeline_of_Islamic_State_of_Iraq dbpedia:Timeline_of_the_Syrian_Civil_War dbpedia:Siege_of_Homs dbpedia:2014 dbpedia:Al-Assad_family dbpedia:Arab_Spring dbpedia:Equipment_of_the_Syrian_Army dbpedia:Tartus
owl:sameAs
fbase:m.0gg506b dbpedia:Syrian_Civil_War n38:this n39:Q178810 n40:Q178810 n41:Občanská_válka_v_Sýrii n42:Bürgerkrieg_in_Syrien n43:Syrian_civil_war n44:Guerra_Civil_Siria n45:Guerre_civile_syrienne n43:Syrian_Civil_War n46:Guerra_Civil_Síria n47:1041651422 n48:シリア騒乱 n49:시리아_내전 n50:Syrische_burgeroorlog n51:Wojna_domowa_w_Syrii n52:Συριακός_εμφύλιος_πόλεμος n53:Siriako_Gerra_Zibila n54:Perang_saudara_Suriah n55:Guerra_civile_siriana
dbpprop:date
May 2015 August 2016
foaf:topic
dbpedia:Republican_Guard_(Syria) dbpedia:Rif_Dimashq_clashes_(November_2011–March_2012) dbpedia:Battle_of_Ma'loula dbpedia:Idlib_Martyrs'_Brigade dbpedia:Rif_Dimashq_offensive_(September_2015) dbpedia:Rif_Dimashq_offensive_(September–November_2013) dbpedia:Battle_of_Qamishli_(April_2016) dbpedia:Rif_Dimashq_offensive_(March–August_2013) dbpedia:Rif_Dimashq_offensive_(November_2012–February_2013) dbpedia:Battle_of_Murak dbpedia:Battle_of_Nasib_Border_Crossing dbpedia:Rif_Dimashq_offensive_(August–October_2012) dbpedia:Rif_Dimashq_offensive_(April–May_2016) dbpedia:Rif_Dimashq_offensive_(August–November_2014) dbpedia:Battle_of_Sarrin_(March–April_2015) dbpedia:Battle_of_Sarrin_(June–July_2015) dbpedia:Battle_of_Safira dbpedia:Battle_of_Zabadani_(2012) dbpedia:Battle_of_Zabadani_(2015) dbpedia:Battle_of_Yarmouk_Camp_(2015) dbpedia:Battle_of_Yarmouk_Camp_(December_2012) dbpedia:Battle_of_Tel_Abyad dbpedia:Battle_of_Tremseh dbpedia:Inter-rebel_conflict_during_the_Syrian_Civil_War dbpedia:International_Freedom_Battalion dbpedia:Islamist_uprising_in_Syria dbpedia:Rustum_Ghazaleh dbpedia:Battle_of_al-Qusayr_(2012) dbpedia:Islamic_Muthanna_Movement dbpedia:Islamic_Coalition_(Syria) dbpedia:Russian_military_intervention_in_Syria dbpedia:Battle_of_al-Qaryatayn_(March–April_2016) dbpedia:Battle_of_al-Hasakah_(2015) dbpedia:Ithriyah-Raqqah_offensive_(February–March_2016) dbpedia:Battle_of_al-Hasakah_(2016) dbpedia:Syrian_Revolution_2011 dbpedia:Ithriyah-Raqqah_offensive_(June_2016) dbpedia:Syrian_Revolution_of_2011 dbpedia:Syrian_Marines dbpedia:Syrian_Opposition dbpedia:Syrian_Democratic_Forces dbpedia:Quneitra_offensive_(September_2016) dbpedia:Syrian_Civil_War_(2011–present) dbpedia:Syrian_Civil_war dbpedia:Quneitra_offensive_(June_2015) dbpedia:Syrian_uprising_(2011-present) dbpedia:Quneitra_offensive_(October_2015) dbpedia:Syrian_uprising_(2011–present) dbpedia:Al-Sanadid_Forces dbpedia:Syrian_crisis dbpedia:Syrian_uprising_(2011-2012) dbpedia:Syrian_civil_war dbpedia:Syrian_civil_war_(2011-present) dbpedia:Syrian_Uprising_2011 dbpedia:Syrian_civil_jihad dbpedia:TT_pistol dbpedia:Jabhat_Thuwar_al-Raqqa dbpedia:Tabuk_Sniper_Rifle dbpedia:Al-Shaddadi_offensive_(2016) dbpedia:T-90 dbpedia:TOS-1 dbpedia:Syrian_war_(2011-2013) dbpedia:Syrian_war_(2011–2013) n24:12 dbpedia:Syrian_vigilante_groups dbpedia:Al-Moutasem_Brigade dbpedia:The_White_Shroud dbpedia:The_civil_war_in_Syria dbpedia:Benelli_M4 dbpedia:Victory_Brigades_(Syrian_rebel_group) dbpedia:The_Syrian_Civil_War dbpedia:Tell_Abyad_offensive dbpedia:Territorial_control_of_Syrian_Opposition dbpedia:Tahrir_al-Sham_Division dbpedia:Tawhid_Kata’ib_Horan dbpedia:Type_87_grenade_launcher dbpedia:Unified_Military_Command_of_Eastern_Ghouta dbpedia:Hossein_Hamadani dbpedia:Toophan dbpedia:Type_67_machine_gun dbpedia:Timeline_of_the_Syrian_Civil_War_(September–December_2012) dbpedia:Homs_offensive_(November–December_2015) dbpedia:Tishrin_Dam_offensive dbpedia:Women's_Protection_Units dbpedia:Military_activity_of_ISIL dbpedia:Yarmouk_Martyrs_Brigade dbpedia:Western_al-Bab_offensive_(October_2016) dbpedia:Western_al-Bab_offensive_(September_2016) dbpedia:Uprising_in_Syria dbpedia:Uzi dbpedia:Dragunov_sniper_rifle dbpedia:United_Freedom_Forces dbpedia:United_Sham_Front dbpedia:10th_Mechanised_Division_(Syria) dbpedia:Êzîdxan_Women's_Units dbpedia:Zastava_M84 dbpedia:Zijiang_M99 dbpedia:YPG–FSA_relations dbpedia:Zastava_M70 dbpedia:Zastava_M72 dbpedia:Western_al-Hasakah_offensive dbpedia:Youth_of_Sunna_Forces dbpedia:ZPU dbpedia:180_mm_gun_S-23 dbpedia:15th_Special_Forces_Division dbpedia:16th_Division_(Syrian_rebel_group) dbpedia:Third_Battle_of_the_Shaer_gas_field n15:Syrian_Civil_War n32:Hazzm_Movement_conflict dbpedia:Daraa_and_As-Suwayda_offensive_(June_2015) dbpedia:Daraa_offensive_(October_2014) dbpedia:Daraa_offensive_(June–July_2015) dbpedia:Daraa_offensive_(March–April_2016) dbpedia:Mare'_Operations_Room dbpedia:Al-Qassas_Army dbpedia:Daraa_offensive_(January_2015) dbpedia:Dawn_of_Islam_Division dbpedia:Aleppo_Liberation dbpedia:Aleppo_offensive_(October–December_2015) dbpedia:Aleppo_offensive_(September–October_2016) dbpedia:Turkish_military_intervention_in_Syria dbpedia:Aleppo_offensive_(June–July_2016) dbpedia:Aleppo_offensive_(July_2015) dbpedia:Aleppo_offensive_(July–August_2016) dbpedia:Aleppo_offensive_(August–September_2016) dbpedia:Second_Battle_of_Idlib dbpedia:Second_Battle_of_Maarat_al-Nu'man dbpedia:Second_Battle_of_Al-Shaykh_Maskin dbpedia:American-led_intervention_in_Syria dbpedia:Maya_Nasser dbpedia:Junud_al-Sham dbpedia:Jund_al-Aqsa dbpedia:Muhammad_al-Yaqoubi dbpedia:Citadel_of_Aleppo dbpedia:Jaish_al-Haramoun dbpedia:Muhsin_al-Fadhli dbpedia:Jaish_al-Muhajireen_wal-Ansar dbpedia:Jaish_al-Tahrir dbpedia:East_Aleppo_offensive_(2015–16) dbpedia:Eastern_al-Hasakah_offensive dbpedia:January_2016_Sayyidah_Zaynab_attack dbpedia:15_cm_sFH_18 dbpedia:18_March_Division dbpedia:10_May_2012_Damascus_bombings dbpedia:13th_Division_(Syrian_rebel_group) dbpedia:Jarabulus_Brigade dbpedia:10.5_cm_leFH_18M dbpedia:Jaysh_al-Nasr dbpedia:Jaysh_al-Salam dbpedia:Jaysh_Halab dbpedia:Siege_of_Base_46 dbpedia:Mohammad_Jamali-Paqaleh dbpedia:Siege_of_Abu_al-Duhur_Airbase dbpedia:Siege_of_Homs dbpedia:Siege_of_Kobanî dbpedia:Jaysh_al-Sham_(2014) dbpedia:Army_of_Conquest dbpedia:2014_Idlib_city_raid dbpedia:Siege_of_al-Fu'ah_and_Kafriya dbpedia:Mohammed_al-Awwad dbpedia:2014_Quneitra_offensive dbpedia:Siege_of_Menagh_Air_Base dbpedia:2014_American_rescue_mission_in_Syria dbpedia:Siege_of_Nubl_and_Al-Zahraa dbpedia:Euphrates_Islamic_Liberation_Front dbpedia:2014_Eastern_Syria_offensive dbpedia:2014_Al-Safira_offensive dbpedia:2013_Latakia_offensive dbpedia:2016_Aleppo_campaign dbpedia:2015–16_Latakia_offensive dbpedia:Army_of_Mujahideen dbpedia:2015_Idlib_offensive dbpedia:2015_Southern_Syria_offensive dbpedia:2015_Al-Hawl_offensive dbpedia:2015_Homs_car_bombing dbpedia:Sootoro dbpedia:Mountain_Hawks_Brigade dbpedia:3rd_Armoured_Division_(Syria) dbpedia:2016_al-Bukamal_offensive dbpedia:2016_Khanasir_offensive dbpedia:2016_Latakia_offensive dbpedia:Deir_ez-Zor_clashes_(2011–14) dbpedia:Spillover_of_the_Syrian_Civil_War dbpedia:7th_Infantry_Division_(Syria) dbpedia:9th_Armoured_Division_(Syria) dbpedia:7th_Division_(Syrian_rebel_group) dbpedia:46th_Infantry_Division_(Syrian_rebel_group) dbpedia:4th_Armoured_Division_(Syria) dbpedia:Deir_ez-Zor_offensive_(April–July_2014) dbpedia:Deir_ez-Zor_offensive_(December_2014) dbpedia:September_2012_Aleppo_bombing dbpedia:Keith_Broomfield dbpedia:Second_Battle_of_the_Shaer_gas_field dbpedia:Second_Siege_of_Wadi_Deif dbpedia:Muhajirin_wa-Ansar_Alliance dbpedia:Battle_of_al-Rai_(August_2016) dbpedia:Battle_of_Syria dbpedia:Battle_of_Victory dbpedia:BM-21_Grad dbpedia:BTR-50 dbpedia:Asa'ib_Ahl_al-Haq dbpedia:Authenticity_and_Development_Front dbpedia:New_Syrian_Army dbpedia:Northern_Aleppo_offensive_(February_2016) dbpedia:Northern_Aleppo_offensive_(March–June_2016) dbpedia:Naval_Infantry_(Russia) dbpedia:Sham_Legion dbpedia:Northern_Sun_Battalion dbpedia:Northern_Raqqa_offensive_(May_2016) dbpedia:Conflict_in_Syria dbpedia:Council_of_Ministers_(Syria) dbpedia:Ansar_al-Sharia_(Syria) dbpedia:Civil_war_in_Syria dbpedia:Syria dbpedia:Civil_War_in_Syria dbpedia:Civil_uprising_phase_of_the_Syrian_Civil_War dbpedia:Northwestern_Syria_offensive_(April–June_2015) dbpedia:Center_S dbpedia:Northwestern_Syria_offensive_(October–November_2015) dbpedia:Division_30 dbpedia:Division_of_Decisiveness dbpedia:Deir_ez-Zor_offensive_(January_2016) dbpedia:Democratic_Union_Party_(Syria) dbpedia:Daraa_Military_Council dbpedia:Dawn_of_Freedom_Brigades dbpedia:October_2012_Aleppo_bombings dbpedia:DShK dbpedia:Damascus_Military_Council dbpedia:F1_grenade_(Russia) dbpedia:FB_Tantal dbpedia:Euphrates_Jarabulus_Brigades dbpedia:Euphrates_Volcano dbpedia:Eric_Harroun dbpedia:Dokka_Umarov dbpedia:Douma_massacre_(2015) dbpedia:First_Corps_(Syrian_rebel_group) dbpedia:Flag_of_Syria dbpedia:First_Army_(Syrian_rebel_group) dbpedia:First_Commando_Division dbpedia:Falcons_of_al-Ghab dbpedia:February_2016_Homs_bombings dbpedia:FGM-148_Javelin dbpedia:FIM-92_Stinger dbpedia:Gill_Rosenberg dbpedia:HJ-8 dbpedia:Syrian_Revolutionary_Command_Council dbpedia:Ghassan_Jaoudat_Ismail dbpedia:Operation_Inherent_Resolve dbpedia:Ghanem_Ibrahim_al-Hassan dbpedia:Ghuraba_al-Sham_(Syria) dbpedia:Free_Idlib_Army dbpedia:Syrian_Revolutionaries_Front dbpedia:Genocide_in_Syria dbpedia:Syrian_Resistance dbpedia:Forces_of_Martyr_Ahmad_al-Abdo dbpedia:Foreign_relations_of_the_Syrian_Opposition dbpedia:Operation_Canopus_Star dbpedia:2011-2012_Syrian_Uprising dbpedia:2011-2012_Syrian_civil_war dbpedia:2011-2012_Syria_uprising dbpedia:2011-2012_Syrian_Revolution dbpedia:1st_Coastal_Division dbpedia:2011-12_Syrian_uprising dbpedia:19th_Division_(Syrian_rebel_group) dbpedia:1st_Artillery_Regiment_(Syrian_rebel_group) dbpedia:2011_Syrian_war dbpedia:2011_protests_in_Syria dbpedia:2011_Syrian_civil_war dbpedia:2011_Syrian_revolution dbpedia:2011-2012_uprising_in_Syria dbpedia:2011_Damascus_bombings dbpedia:Ghuraba_al-Sham dbpedia:2011-2012_Syrian_uprising dbpedia:2011-2012_syrian_uprising dbpedia:2011–2012_Syrian_uprising dbpedia:2012_Homs_offensive dbpedia:Group_of_the_One_and_Only dbpedia:2011–2012_Syrian_Uprising dbpedia:2011–2012_Syrian_civil_war dbpedia:Green_Battalion dbpedia:2011_syrian_war dbpedia:Bashar_al-Assad dbpedia:2011–2012_Syrian_Revolution dbpedia:2011_syrian_upraising dbpedia:2011_syrian_uprising dbpedia:Kobanî_massacre dbpedia:2014_Hama_offensive dbpedia:2012_syria_uprising dbpedia:2012_syrian_unrest dbpedia:2012_Syrian_uprising dbpedia:2012_Syrian_war dbpedia:2012_Syrian_civil_war dbpedia:2012_Syrian_conflict dbpedia:25th_Karbala_Division dbpedia:2B9_Vasilek dbpedia:21st_Combined_Force_(Syrian_rebel_group) dbpedia:240_mm_mortar_M240 dbpedia:2015_Hama_offensive dbpedia:2016_Southern_Aleppo_campaign dbpedia:2014_Latakia_offensive dbpedia:Kuweires_offensive_(September–November_2015) dbpedia:2014_civil_war_in_Syria dbpedia:Abu_Ali_al-Anbari dbpedia:Abu_Mohannad_al-Sweidawi dbpedia:AGS-17 dbpedia:Abdul-Ilah_al-Bashir_al-Noeimi dbpedia:9M14_Malyutka dbpedia:Ahl_al-Sham dbpedia:9th_Division_of_Aleppo dbpedia:5th_Corps_(Syrian_rebel_group) dbpedia:65th_Airborne_Special_Forces_Brigade_(Iran) dbpedia:National_Defence_Forces_(Syria) dbpedia:Al-Tawhid_Brigade dbpedia:Albay_Ahmed_Berri dbpedia:Farouq_Brigades dbpedia:Al-Rahman_Legion dbpedia:Aknaf_Bait_al-Maqdis dbpedia:Al-Anfal_Brigade dbpedia:Abu_Omar_al-Shishani dbpedia:Ajnad_al-Sham dbpedia:Army_of_Revolutionaries dbpedia:Army_of_the_Guardians_of_the_Islamic_Revolution dbpedia:Arab_Nationalist_Guard dbpedia:April_2012_Damascus_bombings dbpedia:Sultan_Murad_Division dbpedia:Fatah_al-Intifada dbpedia:April_2012_Idlib_bombings dbpedia:Fatah_al-Islam dbpedia:Alwiya_al-Furqan dbpedia:List_of_Syrian_Air_Force_bases dbpedia:Fastaqim_Union dbpedia:Ansar_al-Sham dbpedia:Fatah_Halab dbpedia:Omari_Brigades dbpedia:Suqour_al-Sham_Brigade dbpedia:Opposition_in_Syria dbpedia:Northern_Division_(Syrian_rebel_group) dbpedia:Northern_Storm_Brigade dbpedia:NSV_machine_gun dbpedia:Suqour_al-Ezz dbpedia:Battle_of_Aleppo_(2012–present) dbpedia:Non-state_parties_in_the_Syrian_Civil_War dbpedia:Battle_of_Al-Malihah dbpedia:Muhammad_Radwan dbpedia:Battle_of_Al-Qaryatayn_(August_2015) dbpedia:Muslim_Abu_Walid_al_Shishani dbpedia:Liwa_al-Haqq_(Homs) n59:1965 dbpedia:Liwa_al-Haqq_(Idlib) dbpedia:Ahrar_al-Sham dbpedia:Politics_of_Syrian_Opposition dbpedia:People's_Protection_Units dbpedia:Liwa_Ahrar_Souriya dbpedia:Peshmerga dbpedia:Ahrar_al-Jazeera dbpedia:PSL_(rifle) dbpedia:PTRS-41 dbpedia:February_2013_Damascus_bombings dbpedia:Ajnad_al-Sham_Islamic_Union dbpedia:Orontes_River_offensive dbpedia:PK_machine_gun dbpedia:February_2016_Sayyidah_Zaynab_bombings dbpedia:RGD-5 dbpedia:First_Battle_of_the_Shaer_gas_field dbpedia:RPG-2 dbpedia:Quneitra_Military_Council dbpedia:First_Battle_of_Al-Shaykh_Maskin dbpedia:Quwat_al-Ridha dbpedia:First_Battle_of_Idlib dbpedia:Promised_Day_Brigade dbpedia:Quds_Force dbpedia:Politics_of_Syrian_opposition dbpedia:Politics_of_the_Syrian_Opposition dbpedia:Syrian_Armed_Forces dbpedia:Syrian_Army dbpedia:Russian_Navy dbpedia:Russian_involvement_in_the_Syrian_Civil_War dbpedia:Royal_Jordanian_Army dbpedia:Russian_Ground_Forces dbpedia:Syrian_Arab_Air_Force dbpedia:Rami_al-Sayed dbpedia:Syrian_Arab_Coalition dbpedia:Royal_Canadian_Air_Force dbpedia:Self-Defense_Forces_(Rojava) dbpedia:Hassan_al-Ibrahim dbpedia:Shields_of_the_Revolution_Council dbpedia:Saberin_Unit dbpedia:Syrian_Democratic_Forces_military_councils dbpedia:Salim_Idris dbpedia:SPG-9 dbpedia:Ba'ath_Brigades dbpedia:Sa_vz._23 dbpedia:Russian_naval_facility_in_Tartus dbpedia:SCW dbpedia:Steyr_HS_.50 dbpedia:Syrian_Martyrs'_Brigade dbpedia:United_States_Army dbpedia:Steyr_SSG_69 dbpedia:Special_Groups_(Iraq) dbpedia:StG_44 dbpedia:Southern_Command_(Syrian_rebel_group) dbpedia:Southern_Front_(Syrian_rebel_group) dbpedia:Sinjar_Resistance_Units dbpedia:Slavonic_Corps dbpedia:Syria_civil_war dbpedia:Syria_unrest dbpedia:Syria_Civil_War dbpedia:Syria's_uprising dbpedia:Syria_2011_uprising dbpedia:Suqur_al-Sahara dbpedia:Sword_of_al-Sham_Brigades dbpedia:Syrian_Civil_War,_November_2012_–_March_2013 dbpedia:Syrian_Civil_War_(2011-present) dbpedia:Syrian_Arab_Republic_(opposition) dbpedia:Syrian_Civil_War,_November_2012_-_March_2013 dbpedia:Syria_war,_2013 dbpedia:Syria_war,_2014 dbpedia:Syria_war,_2011 dbpedia:Syria_war,_2012 dbpedia:ISIL_territorial_claims dbpedia:Idlib_Military_Council dbpedia:Hawks_of_the_South dbpedia:IMR-2 dbpedia:Harakat_Hezbollah_al-Nujaba dbpedia:Harakat_Nour_al-Din_al-Zenki dbpedia:HS_Produkt_VHS dbpedia:Hazzm_Movement dbpedia:Hamza_Division_(Aleppo) dbpedia:Jaysh_Usud_al-Sharqiya dbpedia:Operation_Rainbow_(Syrian_Civil_War) dbpedia:Jaysh_al-Ababil dbpedia:Jabhat_Ansar_al-Islam dbpedia:Jasmine_Revolution_in_Syria dbpedia:Issam_Hallaq dbpedia:Jabhat_Ansar_al-Din dbpedia:Imam_Bukhari_Jamaat dbpedia:Islamist_opposition_in_Syria dbpedia:Hezbollah_involvement_in_the_Syrian_Civil_War dbpedia:Kata'ib_Hezbollah dbpedia:Kata'ib_Sayyid_al-Shuhada dbpedia:KPV_heavy_machine_gun dbpedia:Palmyra_Castle dbpedia:Karabiner_98k dbpedia:Palmyra_offensive_(July–August_2015) dbpedia:Jaysh_al-Sunna dbpedia:Jaysh_al-Ummah dbpedia:Jaysh_al-Jihad dbpedia:Jaysh_al-Muwahhideen dbpedia:Lavdrim_Muhaxheri dbpedia:Palestine_Liberation_Army dbpedia:Maher_al-Assad dbpedia:Levant_Front dbpedia:Kurdish_Islamic_Front dbpedia:Kurdish_Supreme_Council dbpedia:Khorasan_group dbpedia:Korean_People's_Army_Ground_Force dbpedia:Katyusha_rocket_launcher dbpedia:Kh-55 dbpedia:M1911_pistol dbpedia:Palmyra_offensive_(March_2016) dbpedia:M1919_Browning_machine_gun dbpedia:Palmyra_offensive_(May_2015) dbpedia:Liwa_al-Quds dbpedia:M113_armored_personnel_carrier dbpedia:Liwa_Ahfad_Saladin dbpedia:Liwa_Fatemiyoun dbpedia:Tell_Tamer_bombings dbpedia:Lions_of_Sunna_Brigade dbpedia:M79_Osa dbpedia:M79_grenade_launcher dbpedia:Al-Ghab_offensive_(July–August_2015) dbpedia:M2_Browning dbpedia:M60_recoilless_gun dbpedia:M249_light_machine_gun dbpedia:M26_grenade dbpedia:M1_Garand dbpedia:M240_machine_gun dbpedia:Makarov_pistol dbpedia:Manbij_offensive dbpedia:MG_42 dbpedia:Mahdi_al-Harati dbpedia:MAT-49 dbpedia:MG_34 dbpedia:MAS-36_rifle dbpedia:MAS-49_rifle dbpedia:Manaf_Tlass dbpedia:Mosin–Nagant dbpedia:Muhajerin_and_Ansar_Brigade dbpedia:Mohammad_Reza_Zahedi dbpedia:Mohsen_Gheytaslou dbpedia:Milkor_MGL dbpedia:Al-Hasakah_city_offensive_(May–June_2015) dbpedia:Mk_14_enhanced_battle_rifle dbpedia:Martyrs_of_Islam_Brigade dbpedia:Matthew_VanDyke dbpedia:Hama_and_Homs_offensive_(March–April_2015) dbpedia:Battle_of_Damascus_(2012) dbpedia:Battle_of_Bosra_(2015) dbpedia:Battle_of_Azaz_(2012) dbpedia:Battle_of_Hosn
foaf:depiction
n8:Lattakia_20_june_2010.jpg
dcterms:subject
category:Wars_involving_Iran category:Wars_involving_Iraq category:Wars_involving_France category:Wars_involving_Syria category:Wars_involving_Saudi_Arabia category:Wars_involving_Lebanon category:Wars_involving_the_Islamic_State_of_Iraq_and_the_Levant category:Wars_involving_Jordan category:Wars_involving_Qatar category:Wars_involving_Russia category:Wars_involving_Turkey category:Rebellions_in_Syria category:Syrian_Civil_War category:Syrian_Civil_War_portal category:Wars_involving_Hezbollah category:Ongoing_conflicts category:Politics_of_Syria category:Protests_in_Syria category:Proxy_wars category:2010s_in_Syria category:Arab_Winter_in_Syria category:Civil_wars_involving_the_states_and_peoples_of_Asia category:Islamic_State_of_Iraq_and_the_Levant_in_Syria category:2010s_civil_wars
foaf:isPrimaryTopicOf
n15:Syrian_Civil_War
schema:url
dbpedia:Syrian_Civil_War
schema:mainEntity
n60:Syrian_Civil_War
void:sparqlEndpoint
n30:
dbpprop:commons
Category:Syrian Civil War
dbpprop:n
Category:Syrian Civil War
dbpprop:q
no
dbpprop:s
no
dbpprop:v
no
dbpprop:voy
no
dbpprop:display
the Syrian Civil War
dbpprop:expiry
--10-22
dbpprop:rps
125
dbpprop:small
yes
dbpprop:talk
Talk:Use_of_chemical_weapons_in_the_Syrian_civil_war#Undeclared_.22traces_of_sarin.22
n33:hypernym
dbpedia:Conflict
dbpedia-owl:abstract
A Guerra Civil Síria (às vezes referida como Revolta Síria ou ainda Revolução Síria; em árabe: الحرب الأهلية السورية) é um conflito interno em andamento na Síria, que começou como uma série de grandes protestos populares em 26 de janeiro de 2011 e progrediu para uma violenta revolta armada em 15 de março de 2011, influenciados por outros protestos simultâneos no mundo árabe. Enquanto a oposição alega estar lutando para destituir o presidente Bashar al-Assad do poder para posteriormente instalar uma nova liderança mais democrática no país, o governo sírio diz estar apenas combatendo "terroristas armados que visam desestabilizar o país". Com o passar do tempo, a guerra deixou de ser uma simples "luta por poder" e passou também a abranger aspectos de natureza sectária e religiosa, com diversas facções que formam a oposição combatendo tanto o governo quanto umas às outras. Assim, o conflito acabou espalhando-se para a região, atingindo também países como Iraque e o Líbano, atiçando, especialmente, a rivalidade entre xiitas e sunitas. Foi iniciada como uma mobilização social e midiática, exigindo maior liberdade de imprensa, direitos humanos e uma nova legislação. A Síria tem estado em estado de emergência desde 1962, que efetivamente, suspendeu as proteções constitucionais para a maioria dos cidadãos. Hafez al-Assad esteve no poder por trinta anos, e seu filho, Bashar al-Assad, tem mantido o poder com mão firme nos últimos dez anos. As manifestações públicas começaram em frente ao parlamento sírio e a embaixadas estrangeiras em Damasco. Em resposta aos protestos, o governo sírio enviou suas tropas para as cidades revoltosas com o objetivo de encerrar a rebelião. O resultado da repressão e do confronto com os manifestantes acabou sendo de centenas de mortes, a grande maioria de civis. No fim de 2011, soldados desertores e civis armados da oposição formaram o chamado Exército Livre Sírio para iniciar uma luta convencional contra o Estado. Em 23 de agosto de 2011, a oposição finalmente se uniu em uma única organização representativa formando o chamado Conselho Nacional Sírio. A luta armada então se intensificou, assim como as incursões das tropas do governo em áreas controladas por opositores. Em 15 de julho de 2012, com grandes combates irrompendo por todo o país, a Cruz Vermelha Internacional decidiu classificar o conflito como guerra civil (o termo preciso foi "conflito armado não-internacional") abrindo caminho à aplicação do Direito Humanitário Internacional ao abrigo das convenções de Genebra e à investigação de crimes de guerra. A partir de 2013, aproveitando-se do caos da guerra civil na Síria e no Iraque, um grupo autoproclamado Estado Islâmico (EI, ou ad-Dawlah al-Islāmīyah) começou a reivindicar territórios na região. Lutando inicialmente ao lado da oposição síria, as forças desta organização passaram a atacar qualquer uma das facções (sejam apoiadoras ou contrárias a Assad) envolvidas no conflito, buscando hegemonia total. Em junho de 2014, militantes deste grupo proclamaram um Califado na região, com seu líder, Abu Bakr al-Baghdadi, como o califa. Eles rapidamente iniciaram uma grande expansão militar, sobrepujando rivais e impondo a sharia (lei islâmica) nos territórios que controlavam. Então, diversas nações ocidentais, como os Estados Unidos, as nações da OTAN na Europa, e países do mundo árabe, temendo que o fortalecimento do EI representasse uma ameaça a sua própria segurança e a estabilidade da região, iniciaram uma intervenção armada contra os extremistas. Outras nações, como Rússia e Irã, também intervém militarmente no conflito, mas ao lado do regime de Assad. Analistas políticos internacionais descrevem a participação das potências estrangeiras na Síria e o apoio dispensado as facções lutando no conflito como uma espécie de "guerra por procuração". Segundo informações de ativistas de direitos humanos dentro e fora da Síria, o número de mortos no conflito passa das 250 mil pessoas, sendo mais da metade de civis. Outras 130 mil pessoas teriam sido detidas pelas forças de segurança do governo. Mais de quatro milhões de sírios já teriam buscado refúgio no exterior para fugir dos combates, com a maioria destes tomando abrigo no vizinho Líbano. O conflito também gerou uma enorme onda migratória de sírios e árabes em direção a Europa, sem paralelos na história do continente desde a Segunda Guerra Mundial. Segundo a ONU e outras organizações internacionais, crimes de guerra e contra a humanidade vêm sendo perpetrados pelo país por todos os lados de forma desenfreada. Na fase inicial da guerra, as forças leais ao governo foram as principais alvos das denúncias, sendo condenadas internacionalmente por incontáveis massacres de civis. Milícias leais ao presidente Assad e integrantes do exército sírio foram acusadas de perpetrarem vários assassinatos e cometerem inúmeros abusos contra a população. Contudo, durante o decorrer das hostilidades, as forças opositoras também passaram a ser acusadas, por organizações de direitos humanos, de crimes de guerra. O Estado Islâmico, desde 2013, passou então a chamar a atenção pelos requintes de violência e crueldade nas inúmeras atrocidades que cometiam pelo país. The Syrian Civil War (Arabic: الحرب الأهلية السورية‎‎) is an ongoing multi-sided armed conflict in Syria in which international interventions have taken place. The war grew out of the unrest of the 2011 Arab Spring and escalated to armed conflict after President Bashar al-Assad's government violently repressed protests calling for his removal. The war is now being fought among several factions: the Syrian Government, a loose alliance of Syrian Arab rebel groups, the Syrian Democratic Forces, Salafi jihadist groups (including al-Nusra Front) who often co-operate with the rebels, and the Islamic State of Iraq and the Levant (ISIL). The factions receive substantial support from foreign actors, leading many to label the conflict a proxy war waged by both regional and global powers. Syrian opposition groups formed the Free Syrian Army and seized control of the area surrounding Aleppo and parts of southern Syria. Over time, factions of the Syrian opposition split from their original moderate position to pursue an Islamist vision for Syria as al-Nusra Front and ISIL. In the north, Syrian government forces largely withdrew to fight the FSA, allowing the Kurdish YPG to move in and claim de facto autonomy. In 2015 the YPG joined forces with Arab, Assyrian, Armenian and some Turkmen groups forming the Syrian Democratic Forces, while most Turkmen groups remained under FSA label. International organizations have accused the Syrian government, ISIL and other opposition forces of severe human rights violations and of multiple massacres. The conflict has caused a considerable displacement of population. On 1 February 2016, a formal start of the UN-mediated Geneva Syria peace talks was announced by the UN; however, fighting continues unabated. De Syrische burgeroorlog, eerder bekend als de Opstand in Syrië (Arabisch: الحرب الأهلية السورية) begon als een gewapende opstand en protesten van diverse groepen en fracties onder de bevolking van Syrië, zowel de democratische oppositie en achtergestelde verarmde provinciale soennieten als politieke islamisten, salafisten en andere radicaal-soennitische strijders. De regering van de Syrische president Bashar al-Assad zette hard in om de gewapende opstanden neer te slaan. Tijdens de hieruit voortvloeiende oorlog hebben de Syrische Koerden kans gezien om een autonoom gebied te realiseren, Rojava. In juni 2014 deed zich in de oorlog een verandering voor: het werd tevens een onderdeel van het streven van de militanten van de Islamitische Staat (in Irak en de Levant) (IS) naar een eigen kalifaat. Der Bürgerkrieg in Syrien ist ein militärischer Konflikt mit vielen beteiligten Gruppen und internationalen Eingriffen. Gründe dafür sind gegensätzliche Interessen religiöser, ethnischer, wirtschaftlicher, regionalpolitischer und geopolitischer Natur. Truppen der Regierung von Präsident Baschar al-Assad stehen Kämpfern vieler gegensätzlicher Kriegsparteien gegenüber. Auslöser des Bürgerkriegs war ein friedlicher Protest im Zuge des Arabischen Frühlings Anfang 2011, der zum bewaffneten Konflikt eskalierte. Eine wachsende Einflussnahme von Interessengruppen aus dem Ausland gewann mit der anhaltenden Auseinandersetzung an Bedeutung. Neben dem Zustrom von Geld und Waffen kämpften auch immer mehr ausländische Freiwillige und Söldner in Syrien. Die ursprüngliche Motivation der Opposition, die Demokratisierung Syriens zu erreichen, spielte seitdem nur noch eine geringe Rolle. Stattdessen trat der Kampf verschiedener Organisationen aus religiösen und ethnischen Gründen in den Vordergrund. Im vierten Kriegsjahr zerfiel der Bürgerkrieg im Innern Syriens zunehmend in vereinzelte Konfliktherde. Die direkte Beteiligung der syrischen Bündnispartner Iran mit seiner Hisbollah-Miliz und Russland mit seinem Militäreinsatz und die Bildung einer internationalen Anti-IS-Koalition unter Führung der Vereinigten Staaten gegen den terroristischen sogenannten „Islamischen Staat“ (IS) machte aus dem ursprünglichen Bürgerkrieg gegen die Assad-Regierung zunächst einen regionalen Stellvertreterkrieg zwischen dem schiitischen Iran auf der einen und dem sunnitischen Saudi-Arabien mit seinen Verbündeten, der Türkei und Katar auf der anderen Seite. Durch die Beteiligung der USA und Russlands entstand zudem ein überregionaler Konflikt zwischen den beiden Großmächten mit geostrategischen Implikationen. Durch die Luftangriffe der Türkei auf kurdische Ziele im Irak und in Syrien weitete sich der regionale Konflikt weiter aus. Die Verwicklung mehrerer fremder Mächte auf verschiedenen Seiten im Bürgerkrieg gilt als der Faktor, der eine Beendigung des Krieges am deutlichsten erschwert. Diese Staaten sorgen von außen dafür, dass der Nachschub an Munition, Waffen und Kämpfern für keine der beteiligten Gruppen in Syrien zu Ende geht. Seit Beginn des Krieges wurden 400.000 Menschen getötet, schätzte im April 2016 der Sondergesandte der Vereinten Nationen für Syrien, Staffan de Mistura. Rund 11,6 Millionen Syrer sind auf der Flucht: Mindestens vier Millionen Syrer flohen aus ihrem Land und 7,6 Millionen sind innerhalb Syriens auf der Flucht. Die UN bezeichnete die Flüchtlingskrise im Februar 2014 als die schlimmste seit dem Völkermord in Ruanda in den 1990er-Jahren. 25بك تحول صفحة الحرب في سوريا إلى هنا. لحروب أخرى في سوريا، انظر الحرب السورية (توضيح).25بك المحتوى هنا يحتوي معلوماتٍ قديمةً. فضلًا ساعد بتحديثه ليعكس الأحداث الأخيرة أو المعلومات المُتاحة حديثًا. (أكتوبر 2015) الحرب الأهلية السورية أو الأزمة السورية أو الثورة السورية أو الانتفاضة السورية هي أحداث بدأت شرارتها في مدينة درعا حيث قام الأمن (حسب رواية ناشطين معارضين) باعتقال خمسة عشر طفلا إثر كتابتهم شعارات تنادي بالحرية وتطالب باسقاط النظام على جدار مدرستهم بتاريخ 26 فبراير 2011. في خضم ذلك كانت هناك دعوة للتظاهر دعت لها صفحة على الفيسبوك لم يعرف من يقف وراءها استجاب لها مجموعة من الناشطين يوم الثلاثاء 15 مارس عام 2011 وهذه المظاهرة ضمت شخصيات من مناطق مختلفة مثل حمص ومن أبرز الناشطين في حمص بيت التركاوي وهي عشيرة كبيرة في سوريا تتمركز وسط البلاد ومن أبرز وجهائها الشيخ أحمد فرهود التركاوي قائد ومؤسس كتيبة خالد بن الوليد، ودرعا ودمشق. كانت هذه الاحتجاجات ضد الاستبداد والقمع والفساد وكبت الحريات وعلى إثر اعتقال أطفال درعا والإهانة التي تعرض لها أهاليهم بحسب المعارضة السورية، بينما يرى مؤيدو النظام أنها مؤامرة ضد محور المقاومة والممانعة العربية (حيث لم يتم لتاريخه نشر أسماء أو صور هؤلاء الأطفال) ونشر الفوضى في سوريا لمصلحة إسرائيل بالدرجة الأولى، وقد قام بعض الناشطين من المعارضة بدعوات على الفيس بوك للتظاهر على الأرض وذلك في تحد غير مسبوق لحكم بشار الأسد متأثرين بموجة الاحتجاجات العارمة (المعروفة باسم الربيع العربي)، والتي اندلعت في الوطن العربي أواخر عام 2010 وبداية عام 2011، وخصوصاً الثورة التونسية وثورة 25 يناير المصرية. وكانت الاحتجاجات قد انطلقت ضد الرئيس بشار الأسد وعائلته التي تحكم البلاد منذ عام 1971 تحت غطاء حزب البعث العربي الاشتراكي تحت سلطة قانون الطوارئ منذ عام 1963. قاد هذه الاحتجاجات عدد من الشبان السوريون الذين طالبوا بإجراء إصلاحات سياسية واقتصادية واجتماعية ورفعوا شعار: «الله، سوريا، حرية وبس»، لكن قوات الأمن والمخابرات السورية وميليشيات موالية للنظام (عُرفت بالشبيحة) واجهتهم بالرصاص الحي فتحوّل الشعار إلى «الشعب يريد إسقاط النظام». في حين أعلنت الحكومة السورية أن هذه الحوادث من تنفيذ متشددين وإرهابيين من شأنهم زعزعة الأمن القومي وإقامة إمارة إسلامية في بعض أجزاء البلاد. كانت الانطلاقة الحقيقية لما يسمى الثورة السورية في 18 مارس تحت شعار «جمعة الكرامة» خرجت المظاهرات في مدن درعا ودمشق وحمص وبانياس وقابلها الأمن بوحشية خصوصاً في درعا، فسقط أربعة قتلى على يد الأمن السوري في تلك المدينة، وتحوَّلت المظاهرات لباقي الأسبوع إلى أحداث دامية في محيط المسجد العمري ومناطق أخرى من المدينة، قالت منظمات حقوقية إنها أدت إلى مقتل 100 محتج بنهاية الأسبوع. في 25 مارس انتشرت المظاهرات للمرَّة الأولى لتعمَّ العشرات من مدن سوريا تحت شعار «جمعة العزة» لتشمل جبلة وحماة واللاذقية ومناطق عدة في دمشق وريفها كالحميدية والمرجة والمزة والقابون والكسوة وداريا والتل ودوما والزبداني، واستمرَّت بعدها بالتوسع والتمدد شيئاً فشيئاً أسبوعاً بعد أسبوع. في 31 مارس ألقى بشار الأسد خطاباً في أول ظهور علنيٍ له منذ بدء حركة الاحتجاجات، لكن المظاهرات استمرَّت بالخروج مع ذلك. وتحت الضغط المتزايد أصدر الرئيس السوري في 7 أبريل مرسوماً تشريعياً، منح الجنسية لآلاف من المواطنين الأكراد في سوريا بعد حرمانهم منها لعقود، وفي 14 أبريل شُكلت حكومة جديدة للبلاد عوضاً عن القديمة التي استقالت في الشهر السابق. ثم أعلن بشار الأسد أخيراً في 21 أبريل عن رفع حالة الطوارئ في البلاد بعد 48 عاماً متصلة من فرضها. في 25 أبريل أطلق الجيش السوري عمليَّات عسكرية واسعة في درعا ودوما هي الأولى من نوعها، أدت إلى مقتل عشرات الأشخاص تقول المنظمات الحقوقية أن معظمهم من المدنيين جراء حصار وقصف المدينتين والقرى المحيطة بهما. وبعدها بأسبوع فقط بدأ الجيش عمليات أخرى في بانياس، ثمَّ بعدها بأيام في حمص، متسبباً بمقتل المزيد من المدنيين. في 14 مايو بدأ الجيش حملة مشابهة على تلكلخ أدانتها منظمات حقوقية عديدة، واتهمته منظمة العفو الدولية بعد الحملة بشهور بارتكاب ما قد يرقى إلى جرائم ضد الإنسانية في حق أهالي تلكلخ خلال عملياته. وفي 28 مايو بدأت حملة أخرى في مدينتي الرستن وتلبيسة أوقعت حوالي 100 قتيل. في 3 يونيو اعتصم عشرات آلاف المتظاهرين في ساحة العاصي بمدينة حماة وسط سوريا، ففتحت عليهم قوات الأمن النار مخلفة أكثر من 70 قتيلاً، وهوَ ما بات يُعرف بـ«مجزرة جمعة أطفال الحرية» (نسبة إلى شعار تلك الجمعة)، وتلا المجزرة بعد شهر حصار المدينة وإطلاق عمليات أمنية واسعة فيها. وشهدت محافظة إدلب وخصوصاً مدينة جسر الشغور ومنطقة جبل الزاوية عمليات أخرى ابتداءً من 4 يونيو. في يوم الأحد 31 يوليو (ليلة الأول من رمضان) أطلق الجيش السوري عمليات في مدن عديدة في أنحاء سوريا أبرزها حماة ودير الزور والبوكمال والحراك، ويُعد ذلك اليوم أكثر أيام الاحتجاجات دمويَّة حتى الآن، إذ راحَ ضحيته أكثر من 150 قتيلاً في تلك المدن، أكثر من مئة منهم في حماة وحدها، وتلا العمليات حصار لمدينتي حماة ودير الزور استمرَّ لأسابيع. في 15 أغسطس بدأ الجيش والأمن عمليات عسكرية في مدينة اللاذقية أدت على مدى أربعة أيام إلى مقتل أكثر من 50 شخصاً. في 18 أغسطس حدث تصعيد غير مسبوق في مواقف الدول الغربية من الاحتجاجات، فبعد خمسة شهور من الاكتفاء بإدانة القمع والدعوة إلى الإصلاحات أعلنت فرنسا وبريطانيا وألمانيا والاتحاد الأوروبي وكندا والولايات المتحدة الأمريكية في وقت واحد أن على الرئيس السوري بشار الأسد التنحي على الفور بعد أن «فقد شرعيته بالكامل». في أوائل شهر يونيو وبعد تفاقم حالات الانشقاق في الجيش السوري على مدى ثلاثة شهور أعلنَ عن تشكيل أول تنظيم عسكريٍّ يُوحد هؤلاء العسكريين، وهو «لواء الضباط الأحرار» تحت قيادة حسين هرموش، وتلاه بشهرين الإعلان عن تشكيل الجيش السوري الحر بقيادة رياض الأسعد، وأعلن هذان التنظيمان عن تنفيذ عشرات العمليات من قبلهما ضد الجيش السوري لشهور بعد ذلك قبل أن يَتحد لواء الضباط الأحرار مع الجيش الحر في أواسط شهر سبتمبر، لكن مع ذلك فلم يخض الجيش أي معركة حقيقية حتى أواخر ذلك الشهر عند اندلاع معركة الرستن وتلبيسة وبدء اشتباكات عنيفة بينه وبين الجيش السوري النظامي أسفرت عن مقتل العشرات من كلا الطرفين. La Guerra Civil Siria (en árabe: الحرب الأهلية السورية [al-Ḥarb al-ahliyya al-sūriyya]) es un conflicto bélico iniciado a principios de 2011 y que aún se da en la actualidad en Siria. En esta guerra se enfrentaron en su inicio las Fuerzas Armadas de Siria del gobierno del presidente sirio, Bashar al-Asad, contra grupos armados rebeldes de diversa índole, conocidos en Occidente como la «oposición siria». Más adelante, numerosos grupos y combatientes de los «rebeldes» se unieron a los yihadistas del Estado Islámico de Irak y el Levante —Estado Islámico (EI) en español; ISIS en inglés—, también conocido como Daesh (en árabe داعش), lo que le permitió a este último expandirse e invadir vastas extensiones de Siria desde las zonas que ya ocupaba en Irak. Sin embargo, algunos grupos rebeldes yihadistas combaten tanto contra el gobierno como contra el Estado Islámico, uno de los más grandes y activos es el Frente Al-Nusra, considerado la rama de Al Qaeda en Siria y que controla pequeñas franjas de territorio entre zonas de otros grupos rebeldes y el gobierno. La oposición armada al gobierno se compone de varios grupos formados durante el conflicto. Los principales son el Ejército Libre Sirio, el primero en tomar las armas en 2011, y el Frente Islámico, formado en 2013. Por otro lado, el Estado Islámico ocupa la mayor parte del territorio sirio, así como la mayor parte de las reservas de petróleo y gas, por lo que está considerado la principal fuerza de oposición al gobierno sirio; tras rápidos avances militares desde Irak, en julio de 2014 el Estado Islámico controlaba un tercio del territorio sirio y un año después, a mediados de 2015, más de la mitad. En julio de 2013, el gobierno sirio controlaba entre el 30 y el 40 % del territorio y reunía al 60 % de la población. Un informe de Naciones Unidas de finales de 2012 describió el conflicto como «abiertamente sectario en su naturaleza» por la lucha entre la minoría alauí, que controla el Estado, y milicias y grupos chiítas que luchan contra grupos rebeldes suníes, situación que todos los bandos han negado. Debido a la participación de numerosas potencias extranjeras se la ha denominado también como una guerra subsidiaria. El gobierno sirio, presidido por Bashar al-Asad, cuenta con el apoyo de Rusia, que lo considera un país aliado desde tiempos de la Unión Soviética, la República Islámica de Irán y la organización libanesa Hezbolá. El gobierno y sus aliados defienden que las manifestaciones y primeras revueltas armadas fueron organizadas y financiadas por Occidente, así como a algunos grupos yihadistas, para precipitar la caída del gobierno y controlar el país, opinión respaldada por algunos analistas. Por otro lado la «oposición siria» es apoyada por Estados Unidos, Turquía, Arabia Saudí y otros países aliados occidentales y del golfo Pérsico. La «oposición» y estos países defienden que la insurrección fue consecuencia de la Primavera Árabe y acusan al gobierno de represión, corrupción y de falta de democracia y libertad. El Estado Islámico se nutre de la llegada de miles de combatientes desde países de todo el mundo y, financieramente, de la venta de antigüedades expoliadas y el petróleo que extrae, vendido sobre todo en Turquía; está en guerra contra todos los demás bandos y es bombardeado por numerosos países extranjeros. En el norte del país las zonas fronterizas son controladas por milicias kurdas, que luchan principalmente contra el Estado Islámico, aunque también contra otros grupos rebeldes y el gobierno; sin embargo, algunas facciones kurdas como el PKK son atacadas por Turquía, a pesar de tener, oficialmente, al EI como enemigo común. La guerra civil en Siria ha dejado para el 2015 más de 220 000 muertos; (ya en 2013 se contaban 63 072 víctimas civiles; ) provocado la huida de más de 3 000 000 de refugiados y ha dejado a la mayoría de las ciudades en un estado casi de devastación. La guerra de Siria ha elevado el número de desplazados a escala mundial a su máximo nivel en los últimos 18 años, mientras que el 40 % de la población está en una situación de crisis. Se han usado armas químicas en repetidas ocasiones, y ambos bandos del conflicto han sido acusados desde diversas organizaciones y gobiernos de cometer crímenes de guerra y graves violaciones de los derechos humanos, así como también daños patrimoniales históricos. Este cúmulo de atrocidades han convertido al conflicto en la más brutal crisis de la Primavera Árabe y una de las peores guerras del siglo xxi. En la mayor parte de las zonas donde el gobierno ha perdido el control, los diferentes grupos rebeldes islamistas como el Estado Islámico y Al Nusra, han instaurado un califato regido bajo una interpretación radical de la Sharia, la ley islámica. La guerra civile siriana (in arabo: الحرب الأهلية السورية‎, al-Ḥarb al-ahliyya al-sūriyya) o crisi siriana è una guerra civile scoppiata in Siria nel 2011 tra le forze governative e quelle dell'opposizione, e che viene inserita nel contesto più ampio della primavera araba. Il conflitto è iniziato il 15 marzo 2011 con le prime dimostrazioni pubbliche, si è sviluppato in rivolte su scala nazionale, per poi divenire guerra civile nel 2012 ed è ancora in corso. Le iniziali proteste hanno l'obiettivo di spingere alle dimissioni il presidente Baššār al-Asad ed eliminare la struttura istituzionale monopartitica del Partito Ba'th. Col radicalizzarsi degli scontri si aggiunge con sempre maggiore forza una componente estremista di stampo salafita che, anche grazie agli aiuti di alcune nazioni sunnite del Golfo Persico, si pensa possa aver raggiunto il 75% della totalità dei combattenti. Tali gruppi fondamentalisti hanno come principale obiettivo l'instaurazione della Shari'a in Siria. A causa della posizione strategica della Siria, i suoi legami internazionali e del perdurare della guerra civile, la crisi ha coinvolto i paesi confinanti e l'intera comunità internazionale. Gli organi dirigenti del Partito Ba'th e lo stesso presidente appartengono alla comunità religiosa alawita, una branca dello sciismo che è tuttavia minoritaria in Siria. Per questo motivo, le nazioni a maggioranza sciita sono intervenute a protezione del governo siriano. Sia l'Iran che l'Iraq cercano di mantenere un governo alleato che permette di creare una macroregione che arrivi fino al Libano. Sia combattenti iracheni che iraniani sono presenti a fianco dell'esercito regolare. Il fronte dei ribelli è invece stato sostenuto dalla Turchia e soprattutto dai Paesi sunniti del Golfo, in particolare Arabia Saudita e Qatar che mirano a contrastare la presenza sciita in Medio Oriente. In ambito ONU si è verificata una profonda spaccatura tra Stati Uniti, Francia e Regno Unito che hanno espresso sostegno ai ribelli e Cina e Russia che invece sostengono il governo siriano sia in ambito diplomatico che militare. La delicata composizione etnica siriana si è fortemente riflessa negli schieramenti in campo.Sebbene le prime manifestazioni antigovernative avessero uno spirito "laico" e avessero coinvolto tutte le principali città del paese, incluse quelle a maggioranza alawita (come Latakia), il perdurare della crisi ha polarizzato gli schieramenti, portando la componente sciita a sostenere il governo insieme a gran parte delle minoranze religiose, che hanno goduto della protezione del governo laico del Partito Ba'th.Il fronte dei ribelli rimane composto prevalentemente da sunniti anche se non costituiscono un blocco compatto. Parte della popolazione sunnita continua a sostenere il governo. Sono sunniti alcuni membri del governo e buona parte dell'esercito, nonché la stessa moglie di Bashar al-Assad. Le stragi perpetrate dalle componenti fondamentaliste dei ribelli nei confronti delle minoranze religiose in Siria hanno portato le Nazioni Unite a definire la guerra civile come un "conflitto di natura settaria". Le organizzazioni internazionali hanno accusato le forze governative e i miliziani Shabiha di usare i civili come scudi umani, di puntare intenzionalmente le armi su di loro, di adottare la tattica della terra bruciata e di eseguire omicidi di massa. I ribelli anti-governativi sono stati accusati di abusi dei diritti umani tra cui torture, sequestri, detenzioni illecite ed esecuzioni di soldati e civili. L'accezione "guerra civile" per descrivere il conflitto in atto è stata usata il 15 luglio 2012 dal Comitato Internazionale della Croce Rossa che ha definito la crisi siriana un conflitto armato non internazionale. Wojna domowa w Syrii – trwająca od 2011 wojna domowa między siłami wiernymi prezydentowi Baszszarowi al-Asadowi a zbrojną opozycją. W 2011 w Syrii rozpoczęło się antyrządowe powstanie. Jego przyczyną były dziesięcioletnie autorytarne rządy Baszszara al-Asada, syna syryjskiego dyktatora Hafiza al-Asada, który był u władzy przez 30 lat. Inspiracją dla Syryjczyków do protestów, a następnie zbrojnego wystąpienia były udane rewolucje w Tunezji, Egipcie oraz wojna domowa w Libii (tzw. arabska wiosna). Pierwsze protesty na fali tunezyjskiej rewolucji miały miejsce 26 stycznia 2011. Powstanie wybuchło 15 marca 2011, kiedy odbyły się wielotysięczne demonstracje w różnych syryjskich miastach. W reakcji na demonstracje władze syryjskie nakazały siłom bezpieczeństwa krwawo tłumić powstanie, w wyniku czego ginęły setki cywilów w całym kraju. W miastach ruchowi oporu odcięto dostęp do wody oraz elektryczności. Ponadto siły bezpieczeństwa konfiskowały dobra cywilne oraz żywność. W wyniku coraz większego niezadowolenia społecznego 29 marca 2011 syryjski rząd z premierem Muhammadem Nadżim al-Utrim podał się do dymisji. Adil Safar zastąpił premiera al-Utriego i został zaprzysiężony na stanowisko 14 kwietnia 2011.21 kwietnia 2011 zniesiono stan wyjątkowy, wprowadzony w Syrii w 1963, po zamachu stanu przeprowadzonym przez partię Baas. 25 kwietnia 2011 rozpoczęła się nowa faza konfliktu. Do pacyfikacji powstania wykorzystano armię narodową. Tłumienie demonstracji rząd argumentował walką z ruchem islamistycznym. Do walki z powstańcami wojsko wysłało czołgi oraz snajperów. Armia zaatakowała Darę oraz Damaszek. 6 maja 2011 armia zaatakowała Hims, a dzień później rozpoczęło się tygodniowe oblężenie Banijas. W czerwcu spacyfikowano Hamę oraz Dżisr asz-Szughur. Toczono także operacje przy granicy z Turcją. 29 lipca 2011 siedmiu zbuntowanych oficerów armii narodowej powołało Wolną Armię Syrii (WAS). Od tego momentu dezerterujący żołnierze z armii Baszara al-Asada, byli zrzeszani wokół formacji opozycyjnej, której dowódcą został Rijad al-Asad. 31 lipca 2011 narodowe siły bezpieczeństwa dokonały masakry w Hamie, w której zginęło ponad 100 osób. W sierpniu armia krwawo spacyfikowała powstanie w Dajr az-Zaur i Latakii. Ponadto toczono walki przy granicy z Irakiem. Społeczność międzynarodowa stanowczo potępiała pacyfikację powstania, jednak wstrzymywała się od jakichkolwiek działań. Odrzucono ewentualność operacji militarnej, którą podjęto w Libii. Nie przyjęto też żadnej rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ, gdyż wetowały je Rosja oraz Chiny. 26 sierpnia 2011 grupa 115 opozycjonistów powołała w Stambule Syryjską Radę Narodową. Rada miała koordynować opór przeciwko rządowi. We wrześniu 2011 armia syryjska ponownie wjechała do Hims oraz zaatakowała Ar-Rastan. 26 października 2011 podjęto rokowania polityczne, które zakończyły się fiaskiem. 30 października 2011 delegacja dyplomatów z Ligi Państw Arabskich przedłożyła syryjskiemu ministrowi spraw zagranicznych plan, który zakładał natychmiastowe zakończenie przemocy. Syria w całości zaaprobowała pokojowy plan Ligi. Jednak na początku listopada 2011 doszło do ponownej pacyfikacji Hims. W wyniku tego 12 listopada 2011 Liga Państw Arabskich podjęła decyzję o zawieszeniu Syrii w prawach tej organizacji. Ponadto organizacja ta postawiła ultimatum rządowi syryjskiemu i zażądała zakończenie polityki represji, jednak rząd nie ugiął się pod tymi żądaniami. W tym czasie organizowała się Wolna Armia Syrii, która podjęła pierwsze ataki na siły reżimowe. W grudniu 2011 odpowiadając na ataki rebeliantów, armia rządowa przeprowadziła operację w Idlib oraz Hims. 26 grudnia 2011 do Syrii za zgodą rządu wjechali międzynarodowi obserwatorzy Ligi Państw Arabskich pod dowództwem sudańskiego generała Mustafy Dabiego. Misja, której celem było zażegnanie zaogniającego się konfliktu, nie spełniła swoich priorytetowych celów. Mimo obecności obserwatorów, siły reżimowe nie wycofały się z miast i nie zaniechały ataków na opozycjonistów. W czasie obecności obserwatorów LPA w kraju, lojaliści przeprowadzili szeroko zakrojoną operację militarną w Damaszku. Wobec niepowodzenia misji i eskalacji przemocy w Syrii misja obserwatorów została zawieszona przez LPA 28 stycznia 2012. 3 lutego 2012 rozpoczął się największy szturm na miasto Hims. Armia atakowała rakietami, pociskami moździerzowymi oraz czołgowymi dzielnice mieszkalne, w wyniku czego śmierć poniosło kilkaset cywilów. Wydarzenia te wzbudziły oburzenie opinii międzynarodowej, jednak z powodu ponownego weta Rosji i Chin na forum Rady Bezpieczeństwa ONZ nie została przyjęta rezolucja potępiająca reżim Asada. Baba Amro została zdobyta po ciężkich walkach 1 marca 2012. Przez długi czas blokowano organizacjom humanitarnym dostęp do rannych cywilów. Następnie Asad przerzucił swoje wojska w rejon Idlib. Miasto to zostało zajęte 13 marca 2012. 21 marca 2012 RB ONZ przyjęła sześciopunktowy plan pokojowy projektu Kofiego Annana, mający na celu zakończenie konfliktu. W wyniku mediacji wysłannika ONZ plan ten poparł Baszar al-Asad oraz arena międzynarodowa łącznie z Rosją i Chinami, blokujący do tej pory wysiłki na rzecz pokoju. Na przełomie marca i kwietnia 2012 armia krwawo pacyfikowała obszary oporu na terenie całego kraju. Mimo tego Baszar al-Asad zgodził się na 10 kwietnia 2012 w ramach planu Annana zawiesić broń. Oficjalnie zawieszenie broni weszło w życie 12 kwietnia 2012. Jednakże de facto rozejm nie był respektowany przez siły rządowe, a w efekcie także przez rebeliantów. Ponadto reżim nie wypełnił żadnego z sześciu punktów planu Annana. W ramach tego planu wysłano do Syrii obserwatorów tworzących misję UNSMIS. Jednakże liczba 300 obserwatorów w szczytowym momencie okazała się niewystarczająca, by sprawnie monitorować sytuację w Syrii. Z czasem reżim dopuszczał się coraz większych pogwałceń rozejmu, czego punktem kulminacyjny była masakra w Huli z 25 maja 2012. Wobec nieskuteczności zabiegów społeczności międzynarodowej, opozycja ogłosiła 4 czerwca 2012 fiasko planu Annana, odrzucając postanowienia rozejmowe i zażądała ogłoszenia tego samego przez ONZ. W związku z tym na początku czerwca 2012 rebelianci rozpoczęli akcje odwetowe i szeroko zakrojone operacje w kilku regionach kraju. W odpowiedzi na działania partyzanckie bojowników, 6 czerwca 2012 alawici dopuścili się kolejnej masakry, tym razem pod Hamą. Dzień później Kofi Annan przyznał, iż jego plan nie odniósł zamierzanych skutków, a nową propozycją rozwiązaniem radykalizującego się konfliktu było powołanie grupy kontaktowej z członkami RB ONZ i liczącymi się krajami arabskimi na czele. Miało to według Annana nie dopuścić do kolejnych masakr w Syrii. Jednak w Syrii doszło do eskalacji przemocy do tego stopnia, iż 16 czerwca 2012 zawieszono misję obserwacyjną ONZ. Powołana grupa kontaktowa uchwaliła na konferencji genewskiej z 30 czerwca 2012 zasady transformacyjne po zakończeniu konfliktu, jednak nadal nie było wiadomo jak go rozwiązać. Doprowadziło to do kolejnej masakry pod Hama, gdzie 12 lipca 2012 siły rządowe wraz z alawicką milicją szabiha zabiły 150 osób. Po tej masakrze do ofensywy przystąpili rebelianci, co było wstępem do letnich kampanii wojennych. 15 lipca 2012 podjęli szturm na Damaszek. Jednakże wojsko przystąpiło do kontrofensywy i w ciągu tygodnia odbiły kolejne dzielnice. W czasie walk, 18 lipca 2012 bojownicy przeprowadzili zamach na siedzibę bezpieczeństwa narodowego, w którego czasie zginęli główni krajowi politycy. Mimo nasilenia spirali przemocy 19 lipca 2012 doszło do trzeciego weta w RB ONZ. 20 lipca 2012 rebelianci zaatakowali Aleppo, jednakże tamtejsza bitwa była bardziej wyrównana i zaciekła. W sierpniu 2012 rebelianci znowu podjęli ataki na stolicę, w związku z tym armia przystąpiła do pacyfikacji pobliskich miast kontrolowanych przez opozycjonistów. W ten sposób doszło do masakry w Darajji, w której zginęło blisko 400 osób. Główne operacje stolicy w prowincji damasceńskiej trwały do końca września 2012 i zakończyły się wyeliminowaniem głównych grup rebelianckich. Mimo tego partyzanci wykazywali się aktywnością, jednak rozbici nie byli już w stanie podjąć ataku na Damaszek. Nieustannie od lipca 2012 trwała największa bitwa tej wojny – batalia o Aleppo. Starcia ze zmiennym szczęściem toczono w różnych sektorach miasta. W rękach powstańców znajdowały się głównie biedniejsze dzielnice miasta (w październiku 2012 było to 25-30% powierzchni miasta). W trakcie wojny domowej w Syrii wykształciło się pięć frontów: południowy (Mahafaza As-Suwajda, Muhafaza Dara, Muhafaza Al-Kunajtira, Muhafaza Damaszek), front Hims, centralny (Muhafaza Hama, Muhafaza Tarus, Muhafaza Latakia), północny (Muhafaza Idlib, Muhafaza Aleppo), wschodni (Muhafaza Ar-Rakka, Muhafaza Al-Hasaka, Muhafaza Dajr az-Zaur). Na początku października 2012 na granicy turecko-syryjskiej doszło do poważnego kryzysu. Z powodu walk przygranicznych pomiędzy stronami konfliktu, pociski spadały na turecką stronę, powodując straty. Spotkało się to z potępieniem przez Zachód oraz odwetem ze strony tureckiej, która ostrzelała syryjskie obszary. Konfrontacje wykorzystali rebelianci, którzy zaczęli w prowincji Idlib strategiczną operację, polegającą na odcięciu szlaku transportowego między Damaszkiem i Aleppo, z którego korzystała armia syryjska. W związku z tym bojownicy 9 października 2012 zajęli miasto Maarrat an-Numan. Z inicjatywy mediatora ONZ Lakhdara Brahimiego 26 października 2012 obie strony przystały na wprowadzenie czterodniowego rozejmu na czas święta Id al-Adha. Jednak kolejna próba przerwania konfliktu za pomocą rozejmu okazała się porażką, gdyż obie strony nadal prowadziły działania militarne. Po fiasku planu Brahimiego w wyniku walk na froncie damasceńskim, doszło do granicznej konfrontacji syryjsko-izraelskiej, jednak po kilku dniach została zażegnana tak jak miesiąc wcześniej na granicy syryjsko-tureckiej. Tymczasem w Aleppo rebelianci nadal prowadzili ofensywę, a od drugiej połowy listopada 2012 opozycjoniści na frocie północnym oraz wschodnim atakowali z powodzeniem bazy wojska syryjskiego. Dzięki temu rebelianci zbroili się poprzez wykradanie broni z syryjskich magazynów. Wobec wzrastającej przewagi rebeliantów na frontach po raz kolejny pojawiła się groźba użycia broni chemicznej przez syryjski reżim. Władze jednak zapowiedziały, że broni nie użyją, chyba że nastąpi interwencja podmiotu zewnętrznego. Dopuszczano się za to kolejnych masakr. 11 grudnia 2012 w wiosce Akrab pod Hamą, alawickie milicja i wojsko w czasie walk z rebeliantami użyło cywilów jako żywe tarcze, po czym dokonano na nich masakry. Zabito wówczas 150 osób. W odpowiedzi rebelianci 16 grudnia 2012 podjęli ofensywę w muhafazie Hama. W zajętej przez opozycjonistów miejscowości Halfaja, 23 grudnia 2012 lotnictwo zbombardowało cywilów oczekujących w kolejce na chleb. Śmierć poniosło 94 osoby. Pod koniec pierwszej połowy stycznia 2013 walki na głównych frontach zostały przerwane ze względu niekorzystnej pogody i opadów śniegu, które w Syrii są zjawiskiem rzadkim. Wcześniej, bo 11 stycznia 2013 siły opozycyjne zajęły znajdujące się na północy kraju największe lotnisko wojskowe Taftanaz. 15 stycznia 2013 w wiosce Howajsa w pobliżu Hims, znaleziono 150 ciał ofiar masowych egzekucji. 29 stycznia 2013 w rzece Kuwejk w Aleppo znaleziono ciała 108 młodych mężczyzn i chłopców. Osoby ubrane w mundury polowe i cywilne ubrania zostały zabite strzałem w tył głowy. Obie strony konfliktu wzajemnie oskarżają się o dokonanie masakry. Po ustaniu mrozów i niekorzystnych warunków atmosferycznych rebelianci wznowili natarcia na główne bazy wojskowe. Pod największym naporem pozostawały baza lotniczą Al-Najrab, lotnisko wojskowe Menneg i baza śmigłowców Al-Kuires w Aleppo. W nocy z 29 na 30 stycznia 2013 izraelskie lotnictwo dokonało bezprecedensowych nalotów na syryjski ośrodek badawczy Dżamraji. Istniały podejrzenia, iż reżim przechowywał tam broń chemiczną. W lutym 2013 rebelianci podjęli kolejną ofensywę w Damaszku. Celem opozycjonistów było zajęcie centrum miasta i pałacu prezydenckiego. Ataki były odpierane przez siły reżimowe, a operacja pod kryptonimem Armagedon przeszła ponownie w fazę walk partyzanckich. 20 lutego 2013 syryjska opozycja zawarła porozumienie z Kurdami na północy kraju. Tym samym zakończyły się starcia między stronami dążącymi do obalenia reżimu Asada. Koniec lutego 2013 charakteryzował się wzmożoną działalnością grup ekstremistycznych. W odwecie reżim nasilił wykorzystywanie bomb kasetowych oraz pocisków o dalekim zasięgu typu Scud. Obie strony dopuszczały się masakr i porwań. W dniach 2-6 marca 2013 odbyła się zwycięska dla bojowników bitwa o Ar-Rakkę. Dzięki temu muhafaza o tej samej nazwie została włączona pod ziemie administrowane przez opozycjonistów. 19 marca 2013 podczas ataku w Aleppo użyto prawdopodobnie broni chemicznej. Obie strony konfliktu obarczały się nawzajem odpowiedzialnością za atak i poprosiły społeczność międzynarodową o przeprowadzenie śledztwa. Na przełomie marca i kwietnia 2013 rebelianci i islamiści przejęli kontrolę nad miastem Dael i bazami wojskowymi w muhafazie Dara. 10 kwietnia przywódca Frontu Obrony Ludności Lewantu Abu Mohamed al-Golani, przyrzekł lojalność Ajmanowi az-Zawahiriemu, liderowi Al-Kaidy. Po deklaracji Golaniego, na frontach inicjatywę zaczęło przejmować wojsko narodowe, które tym samym przerwało postępy rebeliantów trwające od jesieni 2012. Siły rządowe wraz z libańskimi bojówkami Hezbollah zaatakowały w kwietniu 2012 przedpola miasta Al-Kusajr, dokonując szturmu na miasto 19 maja 2013. W międzyczasie siły rządowe i lojalne milicje dokonały kilku zatrważających masakr. W dniach 16-21 kwietnia 2013 toczyła się bitwa o Dżudajdat al-Fadl pod Damaszkiem. Podczas walk zginęło niemal 500 osób, większość w masowych egzekucjach. Sytuacja powtórzyła się w miastach Banijas i Al-Bajda, gdzie w dniach 2-3 maja 2013 zabito niemal 250 osób. W trakcie trwania masakry na zachodnim wybrzeżu Syrii, nad ranem 3 maja 2013 Siły Powietrzne Izraela zaatakowały znajdujące się w Syrii składy z irańską bronią prawdopodobnie przeznaczoną dla bojowników libańskiego Hezbollahu. Operacja została powtórzona w nocy z 4 na 5 maja 2013. Dokonano wówczas trzech bombardowań, m.in. zaatakowano ośrodek badawczy Dżamraja i pobliskie składy amunicji. Podczas walk o Al-Kusajr na arenie międzynarodowej prowadzono debatę nad rosyjsko-amerykańską inicjatywą zwołania międzynarodowej konferencji pokojowej „Genewa 2”. Jednak trudności ze zwołaniem konferencji polegały nad sprzecznymi interesami pomysłodawców oraz podziałami wśród rebeliantów, którzy żądali ponadto zapewnień o ustąpieniu Asada. Ostatecznie rebelianci ponieśli klęskę w Al-Kusajr, skąd zostali wyparci 5 czerwca 2013. Tymczasem przygotowania do konferencji pokojowej przedłużały się, a sama konferencja była przesuwana o kolejne miesiące. Latem 2013 wojna domowa wkroczyła w fazę multilateralną, gdyż na frontach radykalni islamiści zaczęli walczyć z umiarkowanymi rebeliantami z Wolnej Armii Syrii. Do konfliktu ponownie włączyli się Kurdowie, którzy na froncie północnym zmagali się z międzynarodowymi dżihadystami walczącymi pod banderą Islamskiego Państwa w Iraku i Lewancie. Przez sytuację w szeregach sił opozycyjnych wobec reżimu Asada, wojsko narodowe odbudowało swoją pozycję na frontach, uzyskując znaczną przewagę. Punktem zwrotnym w wojnie domowej było użycie broni chemicznej na wielką skalę przez jedną ze stron, w Ghucie 21 sierpnia 2013, w wyniku czego zginęło kilkaset osób. W wyniku użycia broni niekonwencjonalnej arena międzynarodowa rozpoczęła przygotowania do interwencji międzynarodowej pod przewodnictwem Stanów Zjednoczonych, jednak głębokie podziały społeczności międzynarodowej spowodowały, iż kryzys zdecydowano się rozwiązać dyplomatycznym planem zniszczenia syryjskich arsenałów przez inspektorów Organizacji ds. Zakazu Broni Chemicznej. W tym celu 27 września 2013 Rada Bezpieczeństwa ONZ przyjęła rezolucję nr 2118 wzywająca do zabezpieczenia i zniszczenia syryjskiego arsenału chemicznego oraz przedstawiającą plan wykonania misji. W październiku 2013 Syrię wizytowali inspektorzy OPCW, natomiast broń chemiczną z Syrii zaczęto wywozić na przystosowanym do tego duńskim i norweskim okręcie w styczniu 2014. W trakcie operacji eliminacji broni chemicznej z terytorium Syrii, debatowano nad koniecznością zwołania międzynarodowej konferencji pokojowej „Genewa 2”, której początek wyznaczono na 22 stycznia 2014. Tymczasem w toku działań zbrojnych wykształciły się trzy główne fronty. Na froncie północnym ofensywę przeciwko radykalnym islamistom prowadzili Kurdowie, z kolei armia odblokowała szlak transportowy do Aleppo podczas operacji „Pustynna Droga”. W samym Aleppo, w którym nadal panował pat, siły powietrzne dopuszczały się bombardowań za pomocą tzw. bomb beczkowych, co przynosiło setki ofiar cywilnych. Z kolei na froncie damasceńskim, w pierwszej połowie listopada 2013 armia zakończyła zwycięskie oblężenia miast położonych na południe od Aleppo. W drugiej połowie 2013, rebelianci wpierani przez radykałów próbowali przełamać blokadę Wschodniej Ghuty, jednak bez powodzenia. Równolegle siły rządowe wraz z libańskim Hezbollahem atakowali opozycjonistów w Górach Kalamun, zajmując na przełomie listopada i grudnia 2013 kilka kluczowych miast. 22 listopada 2013 doszło do porozumienia ugrupowań wchodzących w skład Syryjskiego Frontu Wyzwolenia Islamu oraz Syryjskiego Frontu Islamskiego, tworząc Front Islamski. Była to od tego momentu najliczniejsza opcja opozycyjna co do rządu Baszszara al-Asada. Jednak Front Islamski nie poszedł na współpracę ani z Wolną Armią Syrii, ani z najbardziej radykalnymi rebeliantami z Islamskiego Państwa w Iraku i Lewancie. 6 grudnia 2013 Front Islamski zajął bazę Wolnej Armii Syrii w przygranicznym mieście Bab al-Hawa, co doprowadziło do wstrzymania dostaw broni dla opozycji przez zachodnich donatorów. Od początku stycznia 2014 toczyła się bratobójcza wojna na terenach opanowanych przez rebeliantów. Umiarkowani bojownicy oraz Front Islamski skonsolidowały się przeciwko Islamskiemu Państwu w Iraku i Lewancie, prowadzącemu brutalną politykę opartą na prawie koranicznym na kontrolowanych ziemiach. Walki te wzmacniały chaos w północnej Syrii oraz dziesiątkowały i osłabiały siły opozycyjne wobec armii prezydenta Asada. Гражда́нская война́ в Си́рии — многосторонний вооружённый конфликт с иностранным вмешательством на территории Сирии, начавшийся весной 2011 года. Сторонами конфликта являются сторонники действующего президента Башара Асада (Сирийская арабская армия), формирования «умеренной» сирийской оппозиции (Свободная сирийская армия), курдские регионалисты (Отряды народной самообороны), а также различного рода исламистские террористические группировки (ИГ, Фронт ан-Нусра и т. д.). Начавшиеся на волне арабской весны антиправительственные выступления в марте 2011 года привели к массовым беспорядкам в различных городах Сирии, а уже к лету того же года переросли в полномасштабный вооружённый конфликт. Основными требованиями оппозиции были: отставка президента Башара Асада, отмена (действовавшего с 1962 года) режима чрезвычайного положения и проведение в стране демократических преобразований. Первоначально боевые действия велись между правительственной армией и формированиями «Свободной сирийской армии» (ССА). Головной организацией сирийской оппозиции был Сирийский национальный совет (СНС), в который на тот момент входили все антиправительственные фракции. Однако впоследствии в рядах оппозиции произошёл раскол — первыми из его состава вышли курдские организации, сформировавшие собственное правительство (Высший курдский совет), а в 2013 году наиболее радикальные исламистские группировки образовали «Исламский фронт». Однако в дальнейшем из-за раскола в рядах повстанцев позиции ССА существенно ослабли и светская оппозиция отошла на второй план. Ведущую роль в противостоянии правительственным силам стали играть различного рода исламистские группировки, среди которых наиболее боеспособными являются террористические организации «Фронт ан-Нусра» (местное отделение Аль-Каиды) и «Исламское государство» (ИГ). Стремительное наступление ИГ и захват террористами значительных территорий Сирии и Ирака летом 2014 года стал поводом для начала военной интервенции США и её союзников, которые с сентября 2014 года наносят авиаудары по позициям исламистов в Сирии (без разрешения сирийского руководства). С 30 сентября 2015 года по 15 марта 2016 года аналогичную операцию в Сирии проводили российские ВКС (по официальной просьбе президента Сирии), они координировали свои действия с правительственными войсками и с некоторыми из подразделений, причисляющих себя к ССА. Стороны конфликта получают военную помощь от других стран — поддержку правительственным силам оказывают Россия и Иран, сирийская оппозиция получает помощь от западных держав и монархий Персидского залива. На стороне правительства выступают шиитские военизированные формирования (в частности ливанская «Хезболла»), а также проправительственные паравоенные формирования (Национальные силы обороны). На стороне оппозиции — суннитсткие исламистские группировки, такие как Ансар аль-Ислам. Ввиду значительного вовлечения в него иностранных держав и организаций ряд экспертов характеризует конфликт как опосредованную войну. Всего, по данным ООН, за время конфликта погибло 220 тыс. человек, экономике и инфраструктуре страны нанесён колоссальный ущерб. Конфликт характеризуется ожесточёнными боевыми действиями, беспорядочными обстрелами населённых пунктов, массовыми убийствами и многочисленными военными преступлениями против мирного населения. На территориях, подконтрольных исламистам, действуют законы шариата, узаконено рабство, подвергаются гонениям религиозные меньшинства, а также разрушаются объекты культурного наследия. 敘利亞內戰是指從2011年年初持續至今的敘利亞政府與敘利亞反對派之間的衝突。受阿拉伯之春影響,敘利亞的反政府示威活動於2011年1月26日開始並於3月15日升級,隨後反政府示威活動演變成了武裝衝突。 敘利亞的反政府示威活動很快蔓延至全國多地,示威者與安全部隊的衝突逐漸升級。在西方國家(特別是美國)和遜尼派國家協助下,要求阿拉維派總統巴沙爾·阿薩德下台的敘利亞反對派迅速壯大並建立自己的武裝力量,反政府衝突最終演變成內戰,並一直持續至今。 聯合國報告稱敘利亞政府軍及敘利亞反對派均犯下了包括謀殺、法外處決、酷刑等侵權行為在内的戰爭罪行。 叙利亚反对派的代表性政治组织为叙利亚反对派和革命力量全国联盟和叙利亚临时政府,叙利亚反对派的主要武装组织为自由叙利亚军。阿拉伯聯盟和海湾组织以及57国伊斯兰世界组织相继开除阿萨德政权成员资格,并承认叙利亚反对派为合法代表。另一方面,宗教色彩強烈的伊斯蘭主義武裝組織、包括伊斯兰国在內的伊斯蘭恐怖組織以及尋求擺脫外族統治的庫德族武裝組織也趁機在敘利亞崛起。據2013年12月報道,相信有多達1,000個敘利亞反政府武裝團體存在。部分反政府武裝團體之間不時發生武裝衝突,讓敘利亞局勢更加混亂。 反對派武裝力量獲得國外大量援助的同時,伊朗和俄羅斯則大力支援敘利亞政府,讓敘利亞內戰成為遜尼派與什葉派之間以及美國與俄羅斯之間的角力場。
dbpedia-owl:thumbnail
n8:Lattakia_20_june_2010.jpg?width=300
dbpedia-owl:wikiPageExternalLink
n9:videos?vid=475233 n10:latest_syria_developments n11: n9:doc.html?id=908640 n12:syria.html n13: n14:index.html n16:109%20Popular%20Protest%20in%20North%20Africa%20and%20the%20Middle%20East%20VII%20--%20The%20Syrian%20Regimes%20Slow-motion%20Suicide.pdf n17:index.jsp n18:syria-pulse n19:al-qaeda-leader-syria-speaks-al-jazeera-20131218155917935989.html n20:index.php?option=com_content&view=category&id=307&Itemid=468 n21:spiegel-interview-with-syrian-president-bashar-assad-a-926456.html n22:search.aspx?keywords=Syria n23:innerpg.cfm?id_article=1017 n27:456316-syrians-crushed-in-a-complex-international-game.html n28:world-middle-east-17258397 n31:160302_Syria_Iraq_ISIS_III-Syria.pdf n34: n35:index.html n36:fox-news-exclusive-interview-syrian-president-bashar-al-assad n58:Demystifying-Syria.php n58:The-struggle-for-power-in-Syria-Nikolaos-van-Dam.php
dbpedia-owl:wikiPageID
30741795
dbpedia-owl:wikiPageRevisionID
745292624
dbpprop:b
no
dbpprop:wikt
no
prov:wasDerivedFrom
n15:Syrian_Civil_War?oldid=745292624